Ruim 50 jaar wonen ze al op de Seeligkazerne, waar niemand zonder pasje of afspraak binnenkomt. Straks wonen de bewoners van de ‘witte huisjes’ middenin een park, waar iedereen langsloopt en waar je buren vakantiegangers zijn. Sylvia, Jopy, Lies en Jan delen hun ervaringen. 

Jopy is met 96 jaar de oudste bewoner van het rijtje. Ze komt als jonge wees samen met haar zus op de boot uit voormalig Nederlands-Indië naar Nederland. “We moesten wel, ­anders hadden we het niet overleefd. Dat zou toch ­vervelend zijn geweest”, zegt ze er lachend achteraan. 

"Ik wil alles nog meemaken."

Samen komen ze in Breda terecht waar ze de opleiding tot apotheekassistent volgt. Tijdens haar werk komt een man ­opvallend vaak pilletjes bij haar kopen. “55 jaar ­geleden ­gingen we samen in ons witte huisje op de Seeligkazerne ­wonen. Samen op de motor naar Spanje en dan reed ik op de snelweg. Later kampeerden we met onze zoon op een vaste camping aan de Costa Brava.” 

Jopy is er trots op dat ze nu lekker lui kan doen tussen haar verzameling teddyberen. “Ik heb genoeg gedaan in mijn leven: tennissen, paardrijden en bowlen. Bij de bowlingbaan kennen ze me nog steeds. Ik werd ook altijd kampioen!” Ze laat zich lekker trakteren op een lunch in de stad. Op hete dagen komt Lies van een paar deuren verder een ijsje brengen. “De buren helpen me met de tuin en mijn zoon en schoondochter staan altijd voor me klaar.” 

Van de veranderingen in de Gasthuisvelden weet ze niet zoveel. “Maar als het mij gegeven is, wil ik dat allemaal nog meemaken.”