Jan was kok bij de KMA in de tijd dat er voor de officieren nog verse groenten en vis op de markt werden gehaald. En dat er bitterballen het vet in konden, zonder dat daar bonnen voor moesten worden uitgeschreven. Ze kookten chique menu’s voor gala’s met 1200 man. Toen dat allemaal veranderde, kon Jan stoppen. Sindsdien geniet hij samen met Lies van hun fijne tuin. 

“We vinden het prima dat de hekken verdwijnen en dat wij met onze witte huisjes in een parkachtige omgeving komen te wonen. Dat we een nieuwe verhuurder krijgen, de gemeente, kan alleen maar positief zijn. Als er nu iets is, moet ik gaan bellen met Den Haag en dan weet er niemand over welke huisjes ik het heb. Daarom heb ik alles in mijn huisje altijd zelf gedaan.” 

“In die tijd was de KMA nog een familiebedrijf.”

Vroeger woonden hier de wasvrouwen en later werden de huisjes aangepast voor werknemers van defensie. Jan leerde zijn Lies in het café aan de Haagdijk kennen. “Mijn maat was daar met zijn vriendin. Toen hij naar de wc moest, ging ik naast haar vriendin aan de bar zitten.” Lies: “En 50 jaar later zit je er nog!” 

Haar vader werkte op de KMA en via hem kreeg Jan zijn aanstelling in de keuken. “In die tijd was de KMA een familiebedrijf. Als ze er iemand nodig hadden, kende iedereen wel weer iemand die daar kon werken.” 

Zodra het weer het toelaat, zitten ze in hun achtertuin en als het heet wordt gaan ze aan de waterkant zitten. “Onze tuin is een paradijs!”